-
1 нур
сущ.1) луч, свет, сия́ниекояш нуры — луч со́лнца
айның зәгыйфь нуры — сла́бое сия́ние луны́
2) мн. лучи́рентген нурлары — рентге́новы лучи́
катод нурлары — като́дные лучи́
радий нурлары — лучи́ ра́дия
3) перен. луч, сия́ние, блеск (глаз)•- нур рәвешендәге
- нур сибелү
- нур сибү
- нур чәчү
- нур сынышы
- нур уйнау
- нур чыгару••нур өстенә нур булу — (погов.) ка́шу ма́слом не испо́ртишь (букв. к све́ту добавля́ется свет)
нур сибеп торган — лучеза́рный
нурга күмелү — озаря́ться/озари́ться луча́ми
нурлар боҗрасы — орео́л, светово́е кольцо́